Kοιταζω πισω μου ερημια,αγνωστα τα παντα γυρω μου
σκοταδι εχει παντου μα κατι νιωθω τριγυρω μου
που ειμαι και πως βρεθηκα,εδω φιλε φοβαμαι
και οι σκιες που με κοιτανε στα ματια κατι ζητανε
θελουν κατι να μου πουν μα δεν τις καταλαβαινω
οριονται μα στα αυτια μου φτανει κατι ξενο
αντιλαμβανομαι οτι εκφραζουν πολυ πονο
πονο που ερχεται απο βαθια πισω στον χρονο
και νιωθω φρικη ,νιωθω ενα ριγος με τυλιγει
κατι δαιμονικο αρχιζει να με πνιγει
η ψυχη μου θελει απτο σωμα μου να φυγει
και μετά βίας την κραταω λιγη λιγη
καθως χανω τις αισθησεις μου πεφτω στο πατωμα
και ξαφνικα οσφραίνομαι χωμα και μαρμαρα
τοτε καταλαβαινω που βρισκομαι ξεκαθαρα
και η ψυχη μου ανασηκωνεται σαν φαντασμα
τωρα οι κραυγες δεν ειναι ακαταλαβιστηκες
και με ρωτουσανε μικροι γιατι φοβηθηκες
και ενω ακομα δεν ηξερα τι συμβαινει
ηταν σαν να εβλεπα πως ητανε οταν καποιος πεθαινει
ετρεμα να ρωτησα αν και εγω ειχα πεθανει
οσο οι σκιες μου λεγανε οσα τους εχουν κανει
πως τους ξεχασαν με τον καιρο συγγενεις και φιλοι
μονους,χωρις να τους αναβει κανεις το καντιλι
πλεον διχως συντροφια απο οσους αγαπουσαν
απο οσους εταξαν πως δεν θα τους ξεχνουσαν
γιαυτο και αυτες πλεον τις νυχτες αγρυπνουσαν
ουρλιαζοντας ,μηπως και τις ακουγαν
ομως τιποτα γιαυτο και με παρακαλεσαν
σε οποιον δω να του πω ποσο πολυ τις πονεσαν
και προσταξαν την ψυχη μου να γυρισει στο σωμα
ανοιγω ματια και ιδρωμενος ξυπναω μεσα στο στρωμα
Απόγευμα και γύρω μου παίζουνε μπάλα μεγάλα
παιδιά βρίσκομαι στης γειτονιάς την παιδική χαρά
γύρω μου μάνες μικρές μεγάλες
κάτι γκραφιτάδες και κάτι τυπάδες που μαλλον με κυάλια την βλέπουν μάγκες
όλα ήσυχα κλασικό απόγευμα φθινοπώρου
βλέπω ένα κακογραμμένο ταγκ ΝΤΟΠΑΖ δικό μου,
δικό μου δικός μου ο γραφικός χαρακτήρας μα δεν μπορώ να θυμηθώ τον εαυτό μου να το κάνει
και τέλος πάντων αρχίζουν να σκάνε ψιχάλες πάνω μου
κοιτάω τον ουρανό μαύρα σύννεφα σκάνε παντού
τα παιδιά το έχουν ψιλιαστεί έχουν φύγει για αλλού
και οι μανάδες φυγάδεψαν τα τέκνα τους με κινήσεις πανικού
πρέπει να φύγω απ' εδώ μα με την πρώτη κίνηση μου νιώθω
το πόδι νεκρό αυτό δεν είναι καλό γιατί δεν μπορώ να κουνηθώ
ώσπου ένας μαυροντυμένος σκάει από τον ουρανό
είμαι το πεπρωμένο σου
και βλέπω να μένεις στο ίδιο παγκάκι κολλημένος ως το τέλος σου
με το μυαλό που έχεις κάνε κάτι για το μέλλον σου
τα χρόνια περνάνε σε λίγο δεν θα είμαι στο χέρι σου
και εξαφανίζεται βλέπω μια λάμψη
μόλις ξύπνησα γιατί η μάνα τη λάμπα πάνω μου έχει ανάψει
πρέπει να γράψω ραπ τι κάνεις η ώρα έχει περάσει
και απλά απαντάω ποιητικά πως μόλις έχει φτάσει
Η ώρα τρείς παρά, παλι ξυπνάω υδρομένος
λες και η ψυχή μου βγαίνει απτο κορμί μου, τόσο τρομαγμένος
το ρολόι κολλημένο, η ώρα δεν κυλάει
κάποιος δαίμονας μέσα στο δωμάτιο τριγυρνάει
νιώθω κρύο, το βλέμμα του με κόβει στα δύο
δεν μπορεί κάποιος μου κάνει ενα κακόγουστο αστείο
με κοιτάει όλο το βράδυ με κινηγάει
έχω κυπνήσει δακρυσμένος και η καρδιά μου πονάει
τέσσερις τοίχοι γύρω μου μοιάζουν με φυλακή
μια διεστραμένη άρρωστη σιωπή επικρατεί
παγωμένο το δωμάτιο αλλά
ήτανε απλά ενας εφιάλτης όλα είναι καλά
τότε σπάει η σιωπή καποιός απο πίσω μου γελάει
δεν το πιστέυω γαμώτο κάτι στην πλάτη μου ακουμπάει
γυρίζω απότομα μου κόβονται τα πόδια
αρχίζω να τρέμω απο τα γόνατα μέχρι τα δόντια
τι είναι αυτό, οχι ρε γαμώ είμαι εγώ
δακρυσμένος με ένα χαμόγελο σατανικό
κρατάω μια λάμψη σε δυο ματωμένα χέρια
μου έχει κοπεί η ανάσα το λαιμό νιώθω μαχαίρια
μαζεύω το κουράιγο μου το θάρρος μου
μου λέω γιατί είμαι δακρισμένος
τι κρατάω γιατί κλαίω
παλι γελάει δεν μου απαντάει
μου δείχνει επειδικτικά την λάμψη που κρατάει
τρελαίνομαι αρχίζω να φωνάζω δυνατά
αυτός ήρεμος κουνάει το κεφάλι αρνητικά
ουρλιάζω στα μούτρα, απάντα που να σε πάρει
μα δεν ακούγεται τίποτα και πέρνω χαμπάρι
η αυτός είναι κουφός η εγώ είμαι μουγγός
η δεν υπάρχει τίποτα και απλά είμαι τρελός
ξαναγελάει απαντάει δυστυχώς
ακούω στίχους απτα χέρια του να βγαίνου απτο φως
μου έχει κλέψει την ζωη την μουσική την φωνή
βουρκώνω και κλαίω τωρα σαν μικρό παιδί
και τώρα τι ?
τωρα μου λέει σιωπή
είσαι και εσύ ένα ακόμα ταλέντο που θα θαφτεί
ουρλιάζω κλαίω δεν μπορώ να κρατηθώ
δώσε μου πίσω την φωνή μου κοντεύω να τρελαθώ
εγώ γιαυτό γεννήθηκα γιαυτο ζω
ν'αφήσω κάτι όταν φύγω απτο κόσμο αυτό
τότε άκουμε καλά και καθαρίσε το μυαλό σου
έχω έρθει κοντά σου για το καλό σου
σήμερα συνάντησες τον πιο μεγάλο εχθρό σου
σήμερα γνώρισες τον χειρότερο εαυτό σου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου