Bong da city - Γίνεται βήμα προς τα πίσω

Inka
Πριν απ' την γέννηση πάντοτε μιλούσαμε για εξέλιξη
Αφαίρεση απ' τον εγκέφαλό σου κάθε αίρεση
Πως θες να πας μπροστά αφού ο ίδιος μένεις πίσω;
Σε αγγίζω με τους στίχους μου, εσύ το πες στο θυμίζω
Και όταν σκαλίζω, τους δρόμους που βαδίζω
Δηλητήριο στο στόμα σου είμαι, και έτσι την βρίσκω
Αρκεί να μην μιλήσω, γιατί σπίτια θα κλείσω, bong da city
Αρρώστια που μένει κλειστή στην κρύπτη
Κι άμα ανοίξει τον κόσμο παρακάλα, για τη φύση
Φτύνω φρίκη, δεν είμαι το κορίτσι για το σπίτι
Έχω χιλιάδες φύλλα που αφίσα στην τύχη
Την ψυχή μου θα πουλήσω αρκεί να ζωντανεύουν ήχοι
Πως θα γινότανε να κάψω την ρουτίνα
Να κλείσω την κουρτίνα και να χαθώ στην Αθήνα
Πες μου ώρα και μήνα να κάψω όλο το τμήμα
Εκεί θα μείνεις κούκλα να κοιτάς απ' την βιτρίνα

Mani
Θαυμάζω την ανατολή πίσω απ' τις πλάτες πολυκατοικιών
Και αλλάζω θέμα μέσα στις οφθαλμαπάτες
Έφτασαν νύχτες που φοβόντουσαν τα φίδια περισσότερο
Απ' των βασιλιά τους αποστάτες
Φονιάδες των ονείρων
Αυτοί που ζουν στην κόψη για καιρό σε κόσμο στείρο
Σε αγώνα χώματα πως να γεννήσω την ελπίδα, τι να σπείρω ρε?
Καυτά στιλέτα ως την απομόνωσή μου, τον κόσμο τριγύρω, καταστρέφω
Είναι μυστήριο, μην ανακαλείς την άποψή σου λόγο φόβου, είναι μείον σου
Παράσιτο στον κόσμο θα 'μαι και πάντα εναντίον σου
Ψίθυροι στα στενά
Άκου την πολύ να πονά, ποιος είναι φίλος σου;
Μέσα από τον ύπνο μου σε εικόνες, ανώνυμα συναισθήματα
Τα λόγια απλά τοποθετούνε γνώμες
Βήματα προς το τίποτα, μην παίζεις με τον θάνατο, θα χάσεις σίγουρα
Είναι τα πάντα ετοιμόρροπα και εφήμερα
Δεν βρήκα τρόπο να σταματήσω το χάος
Όμως βρήκα τεχνική να προχωράω, μόνος το πολεμάω
Πηγαίνω λάου λάου, στην εποχή των μηχανών προσέχω το πως να μιλάω
Κίνδυνος, υποδέχτηκε το κτήνος εξελιγμένο σε μύκητες
Υποδέχτηκε το κτήνος εξελιγμένο σε μύκητες
Γίνεται βήμα προς τα πίσω
Κάθε επιθυμία σου ο πρώτος τους κανόνας μες στο γκρίζο

E.P.
Απαρνούμαι το σώμα μου ναι, το αφήνω να σαπίσει
Κάθε ναι, όπως συμβαίνει το μαχαίρι να τρυπήσει
Τόσο απλά, με έπιασε κρίση
Και όλα τα έβλεπα θολά
Κάτι κόκκινες πιτσιλιές και κάτι πρόσωπα χλομά
Τρέλας τεχνάσματα, δέσαν αρμονικά σε έναν ανθρώπινο καμβά
Για να σε στρώνουμε για τελευταία πινελιά
Εγώ, ένας καθρέφτης και τα ψυχολογικά
Από μια ολόκληρη γενιά, εκτεθειμένα στο δελτίο των εννέα
Σαν κοράκια πεινασμένα, ξεκοκκαλίζουν το δέρμα
Που δεν λέγεται καν δέρμα, εγώ θα το έλεγα μιζέρια
Θα έχεις για προτιμά ποζέρια ή τα αστέρια
Και μια μέρα άνθρωποι θα ανταλλάζουνε τσιμπούκια για καριέρα
Τράβα πιο πέρα, τράβα πιο πέρα
Έχω αφήσει το κεφάλι τους δίπλα στη σαμπανιέρα
Τράβα πιο πέρα, τράβα πιο πέρα
Ναι ναι ναι, bong da city

Άδοξος
Νιώθω ξεχωριστός, μέσα σε εκατομμύρια νεκρούς
Φανατικούς το να αποφέρουν την αλήθεια, γάμα τους
Αποτέλεσμα της σκέψης μου μέσα στον πυρετό
Σείεται όλη η πολύ φέτος
Bong da city το κρατώ ζαλισμένο
Και μαστουρωμένος, απόδοση
Στα μικρόφωνα εκατό τις εκατό είναι σκέτη πώρωση
Το bong, άρρωστος ψυχισμός και είναι μαγεία
Να βγαίνει στην φόρα η κάθε μου ανωμαλία
Ψάχνω ανθρώπους που να νιώθουν σαν κι εμένα
Κι είναι λίγοι γιατί παίζουνε μούτρα σεσημασμένα
Βλέπω βλέμματα πάνω μου, που δεν μου αρμόζουν
Γιατί κάθισε η βλακεία στα μυαλά τους και είναι bonus
Φέρνω το κάτι νέο, και όμως δε με νιώθουν
Τους μάθαν να μην ξέρουν τίποτα και εφόσον
Με πατρίδα, με θρησκεία και οικογένεια, αδερφό σου
Βλάκα έλληνα στον μίζερο κόσμο σου αναλώσου
Αναλώσου...αναλώσου......